W przypadku, gdy podstawowe oświetlenie przestaje działać, budynki użyteczności publicznej oraz zakłady przemysłowe mają obowiązek uruchomić lampy awaryjne. Przy czym źródła ich zasilania muszą być całkowicie uniezależnione od oświetlenia bazowego.
Zapasowe oświetlenie awaryjne
Polskie normy dotyczące oświetlenia awaryjnego klasyfikują je na dwie podstawowe grupy – oświetlenie ewakuacyjne i zapasowe. Lampy awaryjne o charakterze zapasowym mają na celu umożliwienie dalszego wykonywania czynności w niezmienny sposób, w przypadku braku zasilania podstawowego. Ich głównym zadaniem jest podtrzymanie bieżących procesów w hali przemysłowej lub innym budynku użyteczności publicznej.
Lampy awaryjne ewakuacyjne
Pod pojęciem oświetlenia awaryjnego, umożliwiającego bezpieczną ewakuację ludzi z budynku, który został odcięty od głównego źródła energii elektrycznej mieści się kilka rodzajów oświetlenia. Są to: oświetlenie drogi ewakuacyjnej, oświetlenie strefy wysokiego ryzyka, a także oświetlenie strefy otwartej.
Celem oświetlenia drogi ewakuacyjnej jest łatwe i szybkie odnalezienie trasy, którą przebiega korytarz ewakuacyjny, a także umsożliwienie zidentyfikowania i użycia sprzętu bezpieczeństwa oraz sprzętu pożarowego.
Oświetlenie strefy wysokiego ryzyka pełni funkcję maksymalnego zwiększenia bezpieczeństwa ludzi znajdujących się w środku niebezpiecznych procesów i umożliwienie im dokończenia swoich zadań zanim zostaną ewakuowani ze swoich stanowisk pracy.
Oświetlenie strefy otwartej to kolejna składowa oświetlenia o charakterze awaryjnym ewakuacyjnym. Ma ono za zadanie niedopuszczenia do powstania zbiorowej paniki oraz umożliwienie dotarcia do wyznaczonych dróg ewakuacyjnych. Oświetlenie strefy otwartej znajduje zastosowanie w pomieszczeniach, w których nie ma wyznaczonej drogi ewakuacyjnej. Należą do nich między innymi hale oraz budynkach o całkowitej powierzchni podłogi przekraczającej 60 metrów kwadratowych oraz w mniejszych pomieszczeniach, gdzie istnieje szansa na wystąpienie dużej ilości osób na mniejszym metrażu.